صدام کن که دوباره بشم عاشق عاشق بیام با یه اشاره بیام با یه اشاره.یه اشاره.یه اشاره.

برای خودمون برای ما ایرانیا دلم میسوزه

چه قماری داره روی زندگی ما میشه

هرچه میبینم اضطراب مدامه و باختن تو این قمار

آهنگ انیمه همسایه من توتورو رو گوش میدادم و دعا میکردم میتونستم واقعا و به اندازه کافی به این آهنگ نزدیک باشم ، به همون اندازه که یه بچه ژاپنی فرصت اینو داره با این آهنگ به زبان مادریش نزدیک نزدیک باشه و بعد ؟ زبان مادری من؟ چی شده بین منو تو ؟ چی شده بین ما و تو؟ چرا هر نقطه اتصالی بین منوتو در نهایت مایه رنجه؟ از بس که زخم خوردیم از هم و این فاصله رو که نه حافظ پر میکنه و نه سعدی و نه فردوسی و نه مولانا چی رو کجا گم کردیم که حالا شدیم این کوه از خاک خود جدا افتاده؟ مرسی تاریخ و جغرافیا که همه معنی بحران و تنش رو حوالی ما تعریف کردی. به قول صهبا ما بدنامون معتاده به تنش، معتاده به بحران! بحران زده به مغز استخون که به هر زبانی حاضرم پناه ببرم و فارسی؟! خودت شدی قفل بی کلید؛ تویی که قرار بود قفل زبونو وا کنی و "احلل عقده من لسانی" باشی.

خانم هایده.روحتون شادصداتون هوای سینه های خالیه

این من ، ما میشه یه روز...؟

صدام کن که دوباره بشم عاشق عاشق.. بیام با یه اشاره.. بیام با یه اشاره...یه اشاره...یه اشاره...

به یاد صاد که از دهانش خون جهید...