آخرین اپیزود پادکست کرون برای "بمان مادر" داریوشه سال ۶۸ خونده شده
راوی تعریف میکرد:
سال ۴۰ نادر نادرپور شعر اونرو سروده سالی که نه نشانی از جنگ نام آشنایی داره و نه کودتای خاصی چه گذشته که این غلظت از اندوه توی این شعر دست و پا میزنه؟
سال ۶۸ داریوش اقبالی و بابک افشار و احمد پژمان به رسم پایان جنگ - که پایان هر جنگی آغازیه برای سوگی بی پایان - و تمام بلایای اون سالها، آهنگ "بمان مادر" رو ساختند
و حالا شما بیا و بمان مادر رو بخون و گوش کن.
کلماتی که نادرپور سال چهل دست روی اونها گذاشته، بیست و هشت سال بعد زنده تر از قبل چنگ میندازن به حنجره ی داریوش و سی سال بعد؟ اون کلمات سیاه تر از سیاهی هرسالی راه گلوی ما رو پیدا کردن و اینبار نه نوبه ی ساز و آواز که نوبه ی خفگیه و بال بال زدن.
+ قصدِ پراکندن اندوه رو بیش از این ندارم. که این غم به ذات خودش پراکنده ترین غم عالمه.
فقط
به تبع بردیا دوستی، راوی پادکست کرون،
ماییم و یه آرزو :
روزی بیاد در تاریخ این جغرافیا که حتی یک نفر هم از این آهنگ و حکایاتش چیزی نفهمه حتی اگر بخواد که بفهمه
صدام کن که دوباره بشم عاشق عاشق.. بیام با یه اشاره.. بیام با یه اشاره...یه اشاره...یه اشاره...
سال ,رو ,مادر ,بمان ,ی ,اندوه ,بمان مادر ,نوبه ی ,مادر رو ,از این ,ی ساز
درباره این سایت